کشف داغ‌ترین سنگ روی زمین

"مایکل زانتی"(Michael Zanetti) که در سال ۲۰۱۱ دانشجوی مقطع دکترا بود با همکارش "اوسینسکی" در دهانه برخوردی دریاچه میستاستین در لابرادور کانادا در حال تحقیق بود که یک سنگ شیشه‌ای با خرده‌های زیرکُن میکروسکوپی منجمد در داخلش کشف کرد. زیرکُن(Zircon) که از واژه فارسی زرگون اخذ شده‌ است، یک سنگ است.

محققان پس از این کشف به تجزیه و تحلیل سنگ یاد شده پرداختند و مشخص شد که این سنگ در اثر برخورد یک سیارک به وجود آمده است. آنها اظهار کردند، دمای این سنگ ۲۳۷۰ درجه سانتی‌گراد است و گرم ترین سنگ روی زمین است.

اخیرا نتایج یک بررسی جدید به رهبری محققان دانشگاه وسترن انتاریو شواهد بیشتری را به نتایج مطالعه پیشین افزوده است و طی این مطالعه جدید نیز محققان دمای ۲۳۷۰ درجه سانتیگراد سنگ را تایید کردند. دانشمندان طی این مطالعه چهار خرده زیرکن اضافی را نیز کشف کردند. زیرکن یک ماده معدنی/کانی سخت است که معمولا به عنوان جایگزین الماس شناخته می‌شود.

محققان همچنین کشف کردند که این سنگ مذاب به طور متفاوتی در بیش از یک نقطه، به میزانی بزرگ‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد و در موقعیت متفاوتی در همان ساختار ضربه‌ای در دمای بسیار بالایی گرم شده است.

"گاوین تولومتی"(Gavin Tolometti) محقق علوم زمین و دانشجوی مقطع پسا دکترا دانشگاه وسترن انتاریو گفت: اکنون ما درک بهتری از این موضوع که این سنگ‌های به وجود آمده از برخوردها چگونه هستند در دست داریم و مطالعه آن، ایده بسیار بهتری از تاریخچه این سنگ‌ها و چگونگی سرد شدن آن در این دهانه خاص به ما می‌دهد. علاوه بر موارد ذکر شده تحقیق درباره این سنگ‌ها همچنین می‌تواند به ما رهیافتی در مورد مطالعه دما و ذوب شدن در دهانه‌های برخوردی دیگر بدهد

جایگزینی جوهر زیستی به جای غضروف انسانی

رشد و جایگزینی بافت غضروف آسیب دیده با کمک فناوری چاپ ۴ بعدی همان چیزی است که اخیرا یک گروه از دانشمندان"موسسه لایب‌نیتس برای مواد تعاملی" و "دانشگاه فنی آخن" در تلاش برای دستیابی آن هستند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی او،  محققان اخیرا اظهار کرده‌اند جوهر زیستی می‌تواند جایگزین غضروف انسان شود و در همین راستا نیز در حال انجام کارهایی برای اثبات این موضوع هستند. دانشمندان دانشگاه فنی آخن برای توسعه جوهر زیستی که بتواند جایگزین غضروف انسان شود یک کمک مالی پنج ساله به مبلغ حدود ۱۰ میلیون یورو از بنیاد ورنر زیمنس(Werner Siemens Foundation) دریافت خواهند کرد تا طی پروژه "TriggerINK"(یک جوهر زیستی با متریال خاص) را توسعه دهند.

بدن انسان از تعداد بی‌شماری بافت با ساختارهای متفاوت و گاهی بسیار پیچیده تشکیل شده است. اگر این بافت‌ها آسیب ببینند، علم پزشکی در بازگرداندن عملکرد آنها با چالش‌های بزرگی مواجه می‌شود. اگرچه روش‌هایی برای ترمیم غضروف در زانو وجود دارد، اما چنین راه‌هایی به راه حلی طولانی مدت برای جایگزینی بافت آسیب دیده و بازیابی عملکرد آن ختم نمی‌شود.

هدف محققان این مطالعه توسعه یک فناوری جایگزین برای جایگزینی بافت است. "لارا د لاپورت"، "استفان هچ"، "آندریاس هرمان" و "ماتیاس وسلینگ" از محققان این مطالعه بودند. طی این پروژه که TriggerINK نام دارد از قانون نوآورانه چاپ ۴ بعدی استفاده می‌شود که برای آن نیز یک جوهر بیو و ویژه در حال طراحی است.

عطارد در آسمان از امشب می درخشد

سیاره عطارد که نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است، پس از غروب خورشید در آسمان عصر انتهای ماه آوریل ۲۰۲۲ خواهد درخشید. اگرچه شناسایی عطارد ممکن است سخت باشد، اما اواخر آوریل زمان بسیار خوبی است، چرا که تنها سیاره قابل مشاهده در آسمان عصرگاهی است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، هنگامی که ماه آوریل آغاز شد، آسمان عصرگاهی فاقد هرگونه سیاره درخشان بود و این داستان تقریباً در نیمه اول این ماه که  چند روز پیش آن را پشت سر گذاشتیم، برقرار بود. اما این موضوع در نیمه دوم این ماه تغییر خواهد کرد.

اواخر ماه آوریل این سیاره که اغلب به عنوان دشوارترین سیاره در بین پنج سیاره درخشان منظومه شمسی و قابل مشاهده با چشم غیرمسلح شناخته می‌شود، اندکی پس از غروب آفتاب به راحتی در آسمان قابل مشاهده خواهد بود.

به این سیاره "سیاره پست" نیز می‌گویند، زیرا مدار آن از مدار زمین به خورشید نزدیک‌تر است. بنابراین عطارد از نقطه نظر ما همیشه در جهت کلی خورشید به نظر می‌رسد. از آنجایی که عطارد به خورشید خیلی نزدیک است ، هرگز در آسمان شب از دید ما چندان از مجاورت خورشید دور نمی‌شود.

به همین دلیل است که افراد نسبتا کمی در طول تاریخ به آن توجه کرده‌اند. حتی شایعه‌ای وجود دارد که یکی از بزرگ‌ترین ستاره شناسان تاریخ به نام "کوپرنیک" هرگز آن را از سرزمین خود در لهستان ندیده است. در حالی که این سیاره در اغلب مواقع سال از دیدها پنهان است، چند بازه زمانی وجود دارد که در آنها دیدن عطارد تقریباً به هیچ تلاشی نیاز ندارد و ما اکنون در شرف ورود به یکی از آنها هستیم. تنها کاری که لازم است بکنیم این است که بدانیم چه موقع به کجا باید نگاه کنیم و برای دیدن عطارد باید یک افق باز و بدون مانع به سمت غرب-شمال غرب بیابیم.

گربه‌ها توانایی شناسایی صاحب و دوستان خود را دارند

تحقیقات جدید دانشمندان ژاپنی نشان می‌دهد که گربه‌ها نام صاحب خود را می‌دانند و همچنین می‌توانند دوستان هم‌نوع خود را تشخیص دهند.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، به نظر می‌رسد گربه‌ها کمتر از آن چیزی که به نظر می‌رسد، خودخواه هستند، زیرا بر اساس یک مطالعه جدید، آنها نه تنها نام صاحبان خود را می‌دانند، بلکه  دوستان همنوع خود را به نام نیز می‌دانند.

محققان ژاپنی ۴۸ گربه را بررسی کردند که با حداقل دو حیوان خانگی دیگر، چه در یک خانه یا در یک مرکز نه‌داری از حیوانات زندگی می‌کردند.

هر حیوان، صدای ضبط شده‌ای از صاحب خود می‌شنید که نام گربه‌ای را که با آن زندگی می‌کرد، صدا می‌کرد. سپس یا تصویری از آن گربه بر روی صفحه رایانه ظاهر می‌شد یا تصویری از گربه دیگری که گربه مورد مطالعه با آن دوست است.

از میان آنان، ۱۹ گربه که در یک خانه زندگی می‌کردند، زمانی که تصویر گربه‌ای را که صدا زده می شد، به نمایش درمی‌آمد، مدت بیشتری را به خیره شدن به تصویر می‌گذراندند که واکنشی معمول در صورت تعجب حیوانات است.

همچنین در یک آزمایش دیگر، به گربه‌ها تصویر صاحب‌شان یا خودشان در هنگام صدا زدن نامشان نشان داده شد و گربه‌هایی که در خانواده‌های بزرگتر زندگی می‌کردند، زمانی که تصویر و نام با هم انطباقی نداشتند، برای مدت طولانی‌تری از روی تعجب به تصویر خیره می‌شدند.

محققان این مطالعه از دانشگاه "کیوتو" گفتند که نتایج نشان می‌دهد گربه‌ها نام یکدیگر و احتمالاً نام صاحبان خود را می‌دانند.

آنها می‌گویند: یک توضیح ممکن به رقابت مربوط می‌شود. یک گربه ممکن است زمانی که صاحبش نام او را صدا می‌زند، غذا دریافت کند، اما وقتی نام گربه دیگری را صدا می‌زند، به او غذا نمی دهند.

با این حال، گربه‌ها هرگز در زمینه غذا با انسان رقابت نمی‌کنند، بنابراین نمی‌توان به این دلیل، خیره شدن گربه‌های به تصویر صاحبانشان را توجیه کرد و به نظر می‌رسد گربه‌ها صاحبان و دوستان خود را می‌شناسند و نام آنها را به ذهن می سپارند.

شناسایی سلول‌های تومور با روشی نوین

محققان دانشگاه هیوستون آمریکا در مطالعه اخیرشان از روش جدیدی برای کشف سلول‌های تومور خبر داده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، محققان مرکز گیرنده‌های هسته‌ای و سیگنال‌دهی سلولی در دانشگاه هیوستون ابزار جدیدی را برای تشخیص سلول‌های تومور در گردش ناهمگون و بسیار نادر ایجاد کرده‌اند.  دستگاه مذکور "UniPro" نام دارد.

تشخیص سلول‌های تومور در گردش(CTC) که از تومورهای اولیه جدا می‌شوند تا وارد جریان خون شوند، دشوار است. تنها تعداد کمی از این سلول‌های بدخیم نادر به طور معمول در میان میلیون‌ها گلبول سفید و میلیاردها گلبول قرمز در هر میلی لیتر خون یافت می‌شوند.

دکتر "شوآن ژانگ"(Shaun Zhang) استاد زیست و بیوشیمی دانشگاه هیوستون گفت: سلول‌های تومور در گردش مانند تومورهایی که در اصل از آنها جدا شده‌اند، فاقد بیوسنسورهای جهانی منحصر به فرد و کاملا تعریف شده‌ای هستند که این موضوع تشخیص آنها را سخت می‌کند. در این مطالعه ما یک روش جدید را ارائه کردیم که مبتنی بر کاوشگر ویروس کایمریک (chimeric virus probe) است و می‌تواند سلول‌های تومور در گردش را با ویژگی و حساسیت بسیار بالا شناسایی کند. علاوه بر این، ابزار یاد شده به طور خاص تنها سلول‌های تومور در گردش زنده را شناسایی می‌کند و کارآیی و حساسیت آن تحت تاثیر تغییر بیان مولکول سلول‌های اپیتلیال قرار نمی‌گیرد.

این کاوشگر خواص کایمریک دو ویروس را با هم ترکیب می‌کند. قسمت بیرونی کاوشگر ویروس کایمریک UniPro با ویروس پاپیلومای انسانی برای آزمایش نمونه‌های خون پوشیده شده است. کاوشگر یاد شده دارای حساسیت بالایی است زیرا فقط در داخل سلول‌های تومور در گردش فرستاده می‌شود و به سایر سلول‌های خونی ارسال نمی‌شود.

ژانگ گفت: توالی دی.ان.ای درونی از ویروس دیگری می‌آید که می‌تواند در سلول‌های تومور در گردش تکثیر شود و از این رو سیگنال کاوشگر را هزاران بار در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت تقویت می کند که این امر به حساسیت تشخیص بسیار بالای آن منجر می‌شود.

روش‌های کنونی تشخیص سلول‌های تومور در گردش، عمدتا به تشخیص ایمونولوژیکپروب های پروتئینی روی سلول‌های تومور متکی هستند. اما این روش‌ها دو مشکل اساسی دارند، اول اینکه زمانی که سلول‌های تومور وارد خون می‌شوند، قصد دارند یک تغییر بیولوژیکی به نام گذار اپیتلیال-مزانشیمی(Epithelial–mesenchymal transition) را تجربه کنند. سلول‌های تومور در گردش معمولا نشانگرهای پروتئینی را پس از گذار اپیتلیال-مزانشیمی از دست می‌دهند، بنابراین با روش فعلی قابل تشخیص نیستند. روش دوم نیز سلول‌های تومور در گردش  که مرده و زنده باشند را توامان را شناسایی می‌کند.

ژانگ گفت: روش UniPro می‌تواند سلول‌های تومور در گردش را حتی پس از انجام گذار اپیتلیال-مزانشیمی شناسایی کند و مهمتر از همه، این اولین و تنها روش تشخیص سلول‌های تومور در گردش است که می‌تواند با وضوح بالا سلول‌های تومور در گردش زنده را تشخیص دهد.تشخیص بدون ابهام سلول‌های تومور در گردش زنده، راه را برای نظارت راحت و فوری بر عود سرطان، هموار می‌کند.